วันศุกร์ที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ.2556

วิชา การอบรมเลี้ยงดูเด็กปฐมวัยที่มีความต้องการพิเสษ EAED 22049

เวลาเรียน 11.30 - 14.00 น.

บันทึกครั้งที่ 2

เด็กที่มีความต้องการพิเศษ

หมายถึง

1. ทางการแพทย์  มักจะเรียกเด็กที่มีความต้องการพิเศษว่า " เด็กพิการ " เด็กที่มีความผิดปกติ มีความบกพร่อง สูญเสียสมรรถภาพ

2. ทางการศึกษา  เด็กที่มีความต้องการทางการศึกษาเฉพาะของตัวเอง ซึ่งจำเป็นต้องจัดการศึกษาให้ต่างไปจากเด็กปกติทางด้านเนื้อหา หลักสูตร กระบวนการและการประเมินผล

สรุป

- เด็กที่ไม่สามารถพัฒนาความสามาถได้เท่าที่ควรจากการให้การช่วยเหลือและการสอนตามปกติ

- มีสาเหตุจากสภาพความบกพร่องทางกาย สติปัญญา และอารมณ์

- จำเป็นต้องได้รับการกระตุ้น ช่วยเหลือ บำบัด และฟื้นฟู

- จัดการเรียนการสอนที่เหมาะกับลักษณะและความต้องการของเด็กแต่ละบุคคล

ประเภทของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ

แบ่งได้ 2 กลุ่มใหญ่ๆ คือ

1. กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความสามารถสูง

มีความเป็นเลิศทางสติปัญญา  เรียกโดยทั่วๆไปว่า " เด็กปัญญาเลิศ "

2. กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความบกพร่อง

กระทรวงศึกษาธิการได้แบ่งออกเป็น 9 ประเภท

1. เด็กบกพร่องทางสติปัญญา

2.  เด็กบกพร่องทางการได้ยิน

3.  เด็กบกพร่องทางการเห็น

4.  เด็กบกพร่องทางร่างกายและสุขภาพ

5.  เด็กบกพร่องทางการพูดและภาษา

6.  เด็กบกพร่องทางพฤติกรรมและอารมณ์

7.  เด็กบกพร่องทางการเรียนรู้

8. เด็กออทิสติก

9. เด็กพิการซ้อน

1. เด็กบกพร่องทางสติปัญญา  (Children with Intellectual Disabilities)

หมายถึง เด็กที่มีระดับสติปัญญาหรือเชาว์ปัญญาต่ำกว่าเกณฑ์เฉลี่ยเมื่อเทียบเด็กในระดับอายุเดียวกัน

มี 2 กลุ่ม คือ เด็กเรียนช้า และ เด็กปัญญาอ่อน

เด็กเรียนช้า

- สามารถเรียนในชั้นเรียนปกติได้

- เด็กที่มีความสามารถในการเรียนล่าช้ากว่าเด็กปกติ

- ขาดทักษะในการเรียนรู้

- มีความบกพร่องทางสติปัญญาเพียงเล็กน้อย

สาเหตุของการเรียนช้า

- ภายนอก

- ภายใน

ภายนอก

- เศรษฐกิจของครอบครัว

- การสร้างเสริมประสบการณืให้แก่เด็ก

- สภาวะทางด้านอารมณ์ของคนในครอบครัว

- การเข้าเรียนไม่สม่ำเสมอ

- วิธีการสอนไม่มีประสิทธิภาพ

ภายใน

- พัฒนาการช้า (โดยเฉพาะด้านร่างกาย)

- การเจ็บป่วย

เด็กปัญญาอ่อน

- เด็กที่มีภาวะพัฒนาการหยุดชะงัก

- แสดงลักษณะเฉพาะ คือ มีระดับสติปัญญาต่ำ

- มีความสามารถในการเรียนรู้น้อย

- มีความจำกัดทางด้านทักษะ

- มีพัฒนาการทางกายล่าช้าไม่เหมาะสมกับวัย

- มีความจำกัดในการปรับตัวต่อสิ่งแวดล้อม

เด็กปัญญาอ่อนแบ่งตามระดับสติปัญญา (IQ) ได้ 4 กลุ่ม

1. IQ ต่ำกว่า 20

ไม่สามารถเรียนรู้ทักษะด้านต่างๆได้เลย ต้องการเฉพาะการดูแลรักษาพยาบาลเท่านั้น

2. ขนาดหนัก IQ 20-34

ไม่สามารถเรียนได้ ต้องการเฉพาะการฝึกหัดการช่วยเหลือตัวเองในกิจวัตรประจำวันเบื้องต้นง่ายๆ

กลุ่มนี้เรียกโดยทั่วไปว่า C.M.R. (Custodial Mental Retardation)

3. ขนาดปานกลาง IQ 35-49

พอที่จะฝึกอบรมและเรียนทักษะเบื้องต้นง่ายๆได้  สามารถฝึกอาชีพหรือทำงานง่ายๆที่ไม่ต้องใช้ความละเอียดลออได้  เรียกโดยทั่วไปว่า T.M.R(Trainable Mentally Retarded)

4. ขนาดน้อย IQ 50-70

เรียนในระดับประถมได้ สามารถฝึกอาชีพและงานง่ายๆได้  เรียกโดยทั่วๆไปว่า E.M.R (Educable Mentally Retarded)

ลักษณะของเด็กบกพร่องทางสติปัญญา

- ไม่พูดหรือพูดไม่สมวัย

- ช่วงความสนใจสั้น วอกแวก

- ความคิดและอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย รอคอยไม่ได้

- ทำงานช้า

- รุนแรงไม่มีเหตุผล

- อวัยวะบางส่วนมีรูปร่างผิดปกติ กล้ามเนื้อทำงานไม่ประสานกัน

- ช่วยตนเองได้น้อยกว่าเด็กในวัยเดียวกัน

2. เด็กบกพร่องทางการได้ยิน  (Children with Lteaning Tmpaired)

หมายถึง เด็กที่มีความบกพร่องหรือสูญเสียการได้ยิน เป็นเหตุให้การรับฟังเสียงต่างๆได้ไม่ชัดเจน มี 2 ประเภท  หูตึง และ หูหนวก

เด็กหูตึง

หมายถึง เด็กที่สูญเสียการได้ยิน  แต่สามารถรับข้อมูลได้โดยใช้เครื่องช่วยฟัง จำแนกกลุ่มย่อยได้ 4 กลุ่ม

1. เด็กหูตึงระดับน้อย ได้ยินระหว่าง 26-40 dB

เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงเบาๆ เช่น เสียงกระซิบหรือเสียงจากที่ไกลๆ

2. เด็กหูตึงระดับปานกลาง ได้ยินรหว่าง 41-55 dB

- เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงพูดคุยที่ดังในระดับปกติในระยะห่าง 3-5 ฟุต และไม่เห็นหน้าผู้พูด

- จะไม่ได้ยิน ได้ยินไม่ชัด จับใจความไม่ได้ 

- มีปัญหานการพูดเล็กน้อย เช่น พูดไม่ชัด ออกเสียงเพี๊ยน

3. เด็กหูตึงระดับมาก ได้ยินระหว่าง 56-70 dB

- เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังและเข้าใจคำพูด

- เมื่อพูดคุยกันด้วยเสียงดังเต็มที่ก็ยังไม่ได้ยิน

- มีพัฒนาการทางภาษาและการพูดล่าช้ากว่าปกติ

- พูดไม่ชัด เสียงเพี๊ยน บางคนไม่พูด

4. เด็กหูตึงระดับรุนแรง ได้ยินระหว่าง 71-90 dB

- เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงและการเข้าใจคำพูดอย่างมาก

- ได้ยินเฉพาะเสียงที่ดังใกล้หูในระยะ 1 ฟุต

- การพูดคุยด้วยต้องตะโกนหรือใช้เครื่องขยายเสียง

- เด็กจะมีปัญหาในการแยกเสียง

- เด็กมักพูดไม่ชัดและมีเสียงผิดปกติ บางคนไม่พูด

เด็กหูหนวก

- เด็กที่สูญเสียการได้ยินมากถึงขนาดที่ทำให้หมดโอกาสที่จะเข้าใจภาษาพูดจากการได้ยิน

- เรื่องช่วยฟังไม่สามารถช่วยได้

- ไม่สามารถเข้าใจหรือใช้ภาษาพูดได้

- ระดับการได้ยินตั้งแต่ 91 dB

ลักษณะของเด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน

- ไม่ตอบสนองเสียงพูด เสียงดนตรี มักตะแคงหูฟัง

- ไม่พูด มักแสดงท่าทาง

- พูดไม่ถูกหลักไวยากรณ์

- พูดด้วยเสียงแปลก มักเปล่งเสียงสูง

- พูดด้วยเสียงต่ำหรือเสียงที่ดังเกินความจำเป็น

- เวลาฟังมักจะมองปากของผู้พูด หรือจ้องหน้าผู้พูด

- รู้สึกไวต่อกรสั่นสะเทือน และการเคลื่อนไหวรอบตัว

- มักทำหน้าเด๋อเมื่อมีการพูดด้วย

3. เด็กบกพร่องทางการเห็น (Children with Visual Lmpairments)

- เด็กที่ไม่เห็นหรือมองเห็นแสงเลือนลาง 

- มีความบกพร่องทางสายตาทั้งสองข้าง

- สามารถเห็นได้ไม่ถึง 1/10 ของคนสายตาปกติ

- มีลานสายตากว้างไม่เกิน 30 องศา

จำแนกได้เป็น 2 ประเภท คือ เด็กตาบอด และ เด็กตาบอดไม่สนิด

เด็กตาบอด

- เด็กที่ไม่สามารถมองเห็นได้เลย หรือมองเห็นบ้าง

- ต้องใช้ประสาทสัมผัสอื่นในการเรียนรู้

- มีสายตาข้างดีมองเห็นได้ในระยะ 6/60 20/200 ลงมาจนถึงบอดสนิท

- มีลานสายตาโดยเฉลี่ยอย่างสูงสุดแคบกว่า 5 องศา

เด็กตาบอดไม่สนิท

- เด็กที่มีความบกพร่องทางสายตา

- สามารถมองเห็นบ้างแต่ไม่เท่ากับเด็กปกติ

- เมื่อทดสอบสายตาข้างดีจะอยู่ในระดับ 6/18 20/60 6/60 20/200 หรือน้อยกว่านั้น

- มีลานสายตาโดยเฉลี่ยอย่างสูงกว้างไม่เกิน 30 องศา

ลักษณะของเด็กบกพร่องทางการเห็น

- เดินงุ่มง่าม ชนและสะดุดวัตถุ

- มองเห็นสีผิดไปจากปกติ

- มับ่นว่าปวดศรีษะ คลื่นไส้ ตาลาย คันตา

- ก้มศรีษะชิดกับงาน หรือของเล่นที่วางอยู่ตรงหน้า

- เพ่งตา หรี่ตา หรือปิดตาข้างหนึ่เมื่อใช้สายตา

- ตาและมือไม่สัมพันธ์กัน

- มีความลำบากในการจำและแยกแยะสิ่งที่เป็นรูปร่างทางเรขาคณิต